De BREUK in een relatie

Vaak weten koppels wél dat hun relatie ten einde loopt.

Het doel van de therapie is dan vooral om de mist te doen opklaren.

Dat je samen ontdekt dat het niet meer werkt.

De relatietherapie is ook geslaagd wanneer een vechtscheiding kan

vermeden worden : soms dient het gewoon om op een mooie manier

uiteen te gaan.

Het is geen opgeven maar toegeven dat het samen niet meer lukt.

Het samen inzien waarom het beter is van geen koppel meer te zijn.

De oorzaak van de breuk niét op de ander steken, dan kun je mekaar

nog recht in de ogen kijken.

Het resultaat is dat je samen de beslissing kan nemen en dat verandert

de dynamiek.

Wanneer je met een wrang gevoel terugkijkt op de tijd samen of gekwetst bent,

dan ligt een vriendschap héél moeilijk natuurlijk.

Een breuk wordt nog te vaak als falen gezien, wat jammer is.

We zitten in het Westen nog te vaak met het romantische ideaal

van "the one and only".

Die ene die je alles moet zijn : beste minnaar, beste maatje, beste kok...

Als je partner er dan voor kiest om niet meer bij jou te zijn,

kun je je in je totale wezen afgewezen voelen.

Ester Perel zegt het mooi : iedere persoon heeft drie of vier relaties

in zijn leven, maar sommige mensen hebben dat met dezelfde persoon.

Je evolueert als mens, maar dat wil niet zeggen dat je als koppel altijd

mee kunt evolueren.

Jammer genoeg ziet niet iedereen het zo.

Daardoor blijven mensen lange tijd geforceerd in een relatie waarin

ze doodongelukkig zijn.

Sommige mensen hebben een goeie reden om in een negatieve situatie

te blijven zitten, want het is zelden alleen kommer en kwel.

Vaak levert die relatie mensen nog wel iets op.

Sommigen hebben bijvoorbeeld behoefte aan stabiliteit, de veiligheid,

het hebben van iemand... anderen zijn gewoon bang van verandering,

of van het verdelen van wat op materieel vlak is opgebouwd....